Kennismaken met Bram van der Zalm, onze nieuwe parkcommissaris
Hoe komt een basketballer in het bestuur van een tennisclub? Voor wie mij niet kent, ik ben die man die moet bukken als hij het clubhuis inkomt. En ja, ik ben een late roeping. Na 25 jaar basketbal begonnen vooral de gewrichten te protesteren. Omdat mijn zoon in diezelfde tijd begon te tennissen, zag ik mensen die veel ouder waren dan ik nog gezellig een balletje slaan. Om de nog immer bestaande bewegingsbehoefte te bevredigen ben ik op les gegaan en als vanzelf in allerlei leuke groepjes terecht gekomen. Zeer tot mijn tevredenheid tennis ik nu al een jaar of twaalf een paar keer per week en doe mee aan diverse competities.
Ik ben nog steeds bij basketbal betrokken als coach van kinderen tot 10 jaar, waarvoor ik ook de competitie organiseer. Door de jaren heen heb ik in vele besturen een commissies gezeten in de basketballerij.
Iets doen voor de club waar je lid van bent, heb ik van huis uit mee gekregen. Vandaar ook dat ik in ben gegaan op de vraag om parkcommissaris van het NVLTB-bestuur te worden. Mijn voorganger Erik van den Akker heeft een redelijk gespreid bedje achter gelaten en met de hulp, de kennis en het enthousiasme van de verschillende commissieleden en groundsmen moet het lukken om ons mooie park maximaal bespeelbaar te houden.
