‘Nee, nee ik was echt niet elke dag in de kantine’, haast Wim Reebeen zich te nuanceren. ‘Wanneer niet? Nou eh, als ik op vakantie was. Dan kwam Theo Weijde.’ Zelf omschrijft hij zijn bijna dagelijkse bezoeken aan het clubhuis als ‘wel vaak, maar soms slechts een kwartiertje’ en ‘ach dan fietste ik even langs’.
Aan die leefstijl is op 1 september een einde gekomen. Wim verlaat de barcommissie. ‘Ik ben nu 75, tijd dat een jonger iemand het overneemt’, vertelt hij tijdens een terugblik, aan de vooravond van een heupoperatie die hem weer jaren mobieler gaat maken.
Hij blijft dan ook deel uitmaken van de barpoule, een groep leden die op de doordeweekse middagen het clubhuis openhoudt en bar en keuken een schoonmaakbeurt geeft. ‘Doen zit hem nu eenmaal in het bloed. ‘Dat was ik gewend bij het voetbal. Pas op m’n 45’ste ben ik gaan tennissen. Toen ik 60 was en  met pensioen ging bij grafisch bedrijf Veenman, hebben Theo en ik besloten om de kantinecommissie te gaan versterken. Achter de bar staan, met mensen praten, dat ligt me wel; en je leert er de club goed door kennen. Er is vaak gezegd; je had in de horeca moeten zitten.’
De kantine is de plek om verenigingsgevoel te kweken, vindt Wim. ‘Tennis is veel individueler dan voetbal, je hebt geen team om mee op te trekken. Zeker voor nieuwe leden of mensen die altijd met het hetzelfde clubje tennissen, zijn de bar en bardienst belangrijk om andere leden  te leren kennen.’

Welke rol speelt de kantinecommissie daarin?
‘De mensen van de commissie en de barpoule vormen een belangrijk aanspreekpunt.  ’s Middags bijvoorbeeld voor de kinderen of de ouders die meekomen. Gekscherend zeggen we weleens: na de voorzitter zijn wij de belangrijkste mensen bij de club. We maken nieuwe leden wegwijs en beantwoorden vragen over pasjes, verlichting, tot: waar is de gasmeter?’

En jullie mogen je eigen biermerk uitkiezen?  
‘Als barcommissie bereiden we investeringen voor, voor een afwasmachine of een koelkast bijvoorbeeld, zodat het bestuur daarover kan beslissen. En we hebben natuurlijk de verbouwing van de bar voorbereid met de overgang van Gulpen maar Bavaria. Daar was niet iedereen blij mee, maar dat was het beste aanbod. We proberen het zo goedkoop mogelijk te doen, zodat de vereniging zoveel mogelijk verdient aan de bar. We hebben nog altijd een stijgende kantine-omzet.’

Kan die omzet niet verder omhoog met een gevarieerder aanbod?  
‘We krijgen vaak tips: je moet óók dat en dat bier hebben of dit drankje, maar verhoogt dat de omzet? Het ene gaat ten koste van het andere? Je moet een gemiddeld aanbod hebben, voor elk wat wils. Dat moet er dan natuurlijk wel zijn. Ik deed ook de inkoop. Je moet zorgen dat je zo min mogelijk ‘nee’ hoeft te verkopen. Voor eten geldt eigenlijk hetzelfde. Iedereen heeft de mond vol over gezond, maar de klassiekers als tosti’s of bitterballen doen het toch het beste. Pas had Theo boerentosti’s gemaakt met groente erin. Daar zijn we dus mee blijven zitten.’

Nog wensen ten aanzien van de kantine?
‘We krijgen vaak complimenten dat de kantine er gezellig uitziet. Ook als er weinig mensen zijn, moet je je thuis voelen. Natuurlijk kan het groter, zoals in Bennekom, maar is het daar gezellig? Je moet de intimiteit bewaren.’

Jij kwam hier bijna dagelijks. Is dat nodig?
‘Voor de bardienst moet het allemaal zo toegankelijk mogelijk zijn. Het koffieapparaat dient schoon te zijn en bijgevuld en de drank moet in de koeling staan. En ik fietste ook langs om te kijken hoe het clubhuis de avond ervoor was achtergelaten. Niet iedereen ziet nu eenmaal wat er allemaal moet gebeuren. Toen we hieraan begonnen heb ik tegen Theo gezegd: we gaan ons niet ergeren als het een keer een rotzooi is in de keuken. Ach, natuurlijk mopperden we weleens, maar dan stroop je de mouwen op en dan is het in een kwartier weer aan kant. Als er vrijdagavond competitie is geweest, dan moeten de mensen die zaterdagmorgen komen niet het idee krijgen dat het de avond ervoor feest is geweest. Het behoort netjes te zijn en iedereen moet een koel drankje kunnen drinken.’

Gert Hannink neemt jouw taak over. Trek je nu je handen er vanaf?
‘Nee zo zit ik niet in elkaar. Gert heeft ook weleens vakantie, dan kan ik best nog invallen. En als ik in de kantine iets zie dat niet in orde is, dan ga ik echt Gert niet bellen, dan los ik het zelf wel op.’