Wim Reebeen neemt het stokje over
Ik ben in 1943 geboren in het waterrijke Reeuwijk waar ik opgroeide in een gezin met twee broers en een zus. Mijn vader was meubelmaker van beroep en moeder was huisvrouw. Het was een tijd van buiten spelen - zwemmen - schaatsen en schotsje springen- vissen en voetballen. Op mijn 12e ben ik echt bij een club gaan voetballen. Mijn vader had dit ook gedaan en mij trok het voetballen ook. Op mijn 17e jaar kwam ik bij voetbalclub DONK in het eerste (4e klas KNVB). Ik was behoorlijk snel en wij speelden in de regio Den Haag - Rotterdam dus de zondagen waren goed gevuld.
In 1960 zijn we verhuisd naar Gouda; ook een leuke stad en zeer de moeite waard om een keer te gaan bekijken. In de tussentijd had ik een grafische opleiding gevolgd van vier jaar voor handzetter en ben ik in een drukkerij in Gouda gaan werken.
In 1963 ging ik in militaire dienst, opgeroepen bij de Limburgse Jagers in Maastricht. Vier maanden daarna ben ik twee maanden in Steenwijkerwold gelegerd geweest en daarna voor 12 maanden naar Seedorf in Duitsland: zes weken van huis en een week thuis. Al met al was het een mooie tijd, veel dingen meegemaakt en veel vrijheid gehad om gezellig te kunnen stappen in Hamburg. In de tussentijd heb ik mijn vrouw Corrie leren kennen; we zijn op 5-09-1967 in Gouda getrouwd in het prachtige stadhuis op de markt. We hebben een zoon (45 jaar) en een dochter (43jaar) gekregen en daarna drie heel leuke kleinkinderen (meiden) die korfballen, dansen (hip hop) en hockeyen. In onze vakanties trekken we al meer dan 45 jaar met onze caravan door Europa met heel veel plezier en uiteraard altijd de fietsen mee, om van alles te ontdekken.
Na diverse cursussen ben ik leidinggevende geworden in de voorbereiding voor het drukproces. In 1968 ben ik naar Wageningen verhuisd om bij Drukkerij Veenman te gaan werken en dat heb ik volgehouden tot 2003. Daarna ben ik in de vut gegaan.
In Wageningen heb ik gevoetbald bij Wageningen 1911, ook een heel leuke tijd. Later ben ik trainer en leider geworden tot mijn 50e. Toen ben ik gestopt, om te gaan tennissen. Nadat ik me op had gegeven als vrijwilliger voor het bargebeuren en Theo Weijde tegenkwam, die ik nog kende van het voetballen, is die hobby aardig uit de hand gelopen. Af en toe heb ik het idee dat ik een bedrijf aan het runnen ben, maar gelukkig lopen er nog meer leuke vrijwilligers rond. We hebben veel plezier met elkaar. Ik vind het erg leuk om mee te helpen alles goed te laten verlopen bij deze gezellige club. Tegenwoordig ook met gezond eten van fruit, een broodje gezond en een lekker sapje. Ik hoop hiermee nog wel een poosje door te kunnen gaan. Wel kunnen we nog meer leden gebruiken om eens een extra bardienst te kunnen draaien bijvoorbeeld tijdens competities en toernooien.
Bij deze geef ik het stokje door aan Theo Weijde die, ook westerling, wel wat te vertellen heeft.
